Gitara laserowa - jak to zrobić?

Jakieś 4 miesiące temu wpadłem na pomysł budowy gitary laserowej, w której funkcje strun miały by pełnić promienie lasera.

Jest to może pomysł niezbyt prosty zresztą sam nie wiem, od której strony to,,ugryźć,,.
Proszę wiec o pomoc w budowie.


Jak od razu można stwierdzić największy problem to struny i myślę, że od nich należy zacząć i pomyśleć czy są szanse je,,stworzyć,, w ten sposób, aby,,grały,, jak w prawdziwej gitarze.
Mam kilka pomysłów na budowę właśnie tej części gitary, ale nie są one zbyt precyzyjne i na dodatek dość skomplikowane, wiec jeśli ktoś ma jakiś pomysł jak zrobić pojedynczą laserową strunę to proszę o opis tego sposobu.

Za kazdym razem gdy bedziesz chcial wybrac wysokosc dzwieku przez docisniecie struny, przerwiesz promien, co oznacza brak mozliwosci dalszego sterowania. Harfa laserowa jest o tyle prostsza w wykonaniu, ze kazda struna to jeden ton i nie trzeba sie martwic o dobor dlugosci struny

Wiem i to jest jeden z wielu problemów.
Pierwsze, co mi wpadło do głowy po podział struny na dwie części jednej, w której przecięcie stwierdzałoby szarpniecie i na drugą, w której uwzględniona była by odległość od lasera czy odbiornika światłoczułego, na jakiej odległości została przecięta wiązka, co sugerowałoby ucisk na strunę.
Jednym z innych problemów jest to, że strunę można szarpnąć nawet u jej wierzchołku, co sprawi, że dźwięk będzie inny, niż gdy szarpniemy na środku.
Myślę jednak, że na początek można opuścić tak dokładność i postarać się zrobić cos bardziej prostego.

Myślałem też nad innym systemem, ale nie wiem na ile jest on wykonalny, a mianowicie na całej długości rozmieścić drobne układy działające jak mysz komputerowa tylko znacznie prościej, musiałyby wyczuwać tylko ruch krótki i długi, czyli odpowiednio szarpniecie i nacisk.
Co myślicie o takim rozwiązaniu?

A ja proponuję takie rozwiązanie: (nie mogłem normalnie dodać obrazka niestety)

Ciekawe rozwiązanie i też myślałem nad czymś takim z tym, że każdy próg ma jakąś wysokość a chodziłoby o to żeby powierzchnia gitary była w miarę gładka.
A poza tym, jeśli upchamy progi zbyt gęsto to nie zmieści się pomiędzy nie palec a chodziłoby w sumie o jak największą dokładność.

220w wrote:

A poza tym, jeśli upchamy progi zbyt gęsto to nie zmieści się pomiędzy nie palec a chodziłoby w sumie o jak największą dokładność.

Wtedy mozna procesor zaprogramowac tak aby uwzglednial prog najblizej korpusu.

Co do sensorow optycznych moglby byc problem przy bardzo szybkich solowkach gdyz bylby problem z ustawieniem czasu ktory odpowiadalby nacskowi i szarpnieciu.

Ewentualnie mozna polaczyc te dwie techniki. Widzialem gdzies na forum schemat czujnika IR. Mozna by takowy wykozystac do wykrywania polozenia palcow na progach. Dziala to na zasadzie fali odbitej od opuszka palca. Problemem wtedy staje sie ilosc czujnikow. Raz ze koszt dwa - odczyt stanu. 6 stryn razy ilosc progow. Troszke duzo.

Jeśli koszt byłby po prostu durzy to nie było by sensu robić takiej,,zabawki,, , rozumiem jeśli kosztowałaby dwa razy więcej niż zakup nowej gitary, ale więcej raczej na to bym nie wydał.

Rozumiem, że morze być problem z pomiarem takiej ilości kolejnych progów, ale myślę, że jeśli za pomocom mikro układów można było by sczytywać stan z każdej struny i dopiero podliczać to w układzie centralnym.
Trzeba pamiętać też o tym, że struna morze być,,przecinana,, w dwóch miejscach na raz.
Wiec czy odbicie spełni swoją funkcje?
Chyba, że wiązka światła będzie padać z dwóch stron w tedy można było by określić dwa punkty na długości jednej struny.
(wracając do projektu to nie znalazłem nic, morze źle szukałem wiec, jeśli ktoś znajdzie ten schemat to proszę o wskazanie tematów, którym można go znaleźć)

Jeszcze jedno zatwarze gitara taka musi mieć naciągane struny, co w przypadku promieni laserowych jest niemożliwe, wiec trzeba było by dołożyć jakiś przełącznik albo potencjometr.

Wiec po krótkim podliczeniu układ główny musiałby wybierać dźwięk na danym poziomie uwzględniając rezystancje(lub inną wartość ustaloną na przełączniku), nacisk na strunie( lub jego brak) i oczywiście,,szarpniecie,, struny.
Wiec czy ta,,zabawka,, nie zacznie wykorzystywać potężnych układów przeliczeniowych i ogromu generatorów i pamięci?
Nie zrozumcie tego jako wątpienie w łatwe wykonanie tej,,zabawki,, tylko jako pytanie teoretyczne.

Wiec powiem Ci ze myslalem nad 2 laserami na strune. Niestety doszedlem do wniosku ze nie zda to egzaminu bo tak czy siak przecinasz 2 wiazki:



Nawiazujac dalej do sposobow sprawdzania progow. Sprobuj poszukac na jakiej zasadzie dzialaja dalmierze laserowe i na podobnej zasadzie mozna by mierzyc odleglosc palca od gryfu, czyli zarazem prog. Podobnie wtedy mierzysz miejsce szarpniecia struny.

Naciagi strun to moim zdaniem najmniejszy problem. 6 potencjometrow i kazdy podaje swoje ustawienie(rezystancje) do procesora ktory na tej podstawie zmienia wysokosc dzwieku. Kwestia oprogramowania

Żeby ułatwić rozmowę na temat gitary postanowiłem wkleić jej schemat, który jest przerobiony ze zdjęcia dostępnego na stronie:

http://s_marek.republika.pl/andyguitar/artykul2.html

https://obrazki.elektroda.pl/9_1235241310.gif

O ile dobrze się orientuje to systemy w dalekomierzach działają na takiej zasadzie jak systemy AF w aparatach cyfrowych(morze nie dokona tak, ale podobnie)

Jadę za niedługo po części do sklepu, bo w pobliżu nie mam żadnego punktu gdzie mógłbym się zaopatrzyć i musze całą wyprawę planować wiec spróbuje kupić kilka fotodiod i kilka innych rzeczy i popróbuje jak działa system zbudowany z diod i jak reaguje na odbicie światła od opuszków palców.
Jednak jeszcze jedno będzie problemem wiązka, która wyznaczy,,szarpniecie,, struny, problem jest tej wagi, że o, tyle że podczas docisku struny dotyka się powierzchni gitary to podczas szarpnięcia nie.
System liczenia odległości nacisku byłby dość prosty nawet na diodach, ale,,szarpniecie,, stawia wyzwanie, niemość że jest to szybkie przeciągniecie palców i przecięcie wiązki jednocześnie system odbicia nie zda swojego zadania, po pierwsze, jeśli odbicie dojdzie to morze się okazać, że jest za słabe i dioda go nie wychwyci.
Tu przydałoby się zastanowić nad innym systemem podziału i chyba trzeba będzie wrócić do pomysłu oddzielenia części, w której struna będzie,,szarpana,, i części, w której struna będzie dociskana(na rysunku 2).
Wracając nie wiem czy system używany w dalekomierzach byłby dobry gdyż musiałby pracować z dużą szybkościom a nie wiem czy sobie poradzi, nawet w moim aparacie AF nie wychwyci przelatującej reki w odległości 5 cm od obiektywu i nie ustawi ostrości (a na aparat nie narzekam, bo ma jeden z najszybszych AF-ów na rynku).