Pomiar rezystancji uziemienia uziomu powinien być wykonany odpowiednią metodą techniczną lub kompensacyjną. Rezystancję uziemień mierzy się prądem przemiennym
Nie można wykonywać pomiarów rezystancji uziemień prądem stałym, gdyż siły elektromotoryczne powstające na stykach metal-elektrolit powodują błędy pomiarów, oraz ze względu na elektrolityczny charakter przewodności gruntu.
Najczęściej do pomiaru rezystancji uziemienia uziomu używany jest induktorowy miernik do pomiaru uziemień IMU oparty na metodzie kompensacyjnej.
Prąd dopływający do uziomu rozpływa się w gruncie promieniście na wszystkie strony. Gęstość prądu jest największa koło uziomu, powodująca powstanie lejowatej krzywej potencjału, której kształt jest zależny od rezystywności gruntu.
Pkt.1METODA TECHNICZNA
Metoda techniczna pomiaru rezystancji uziemienia nadaje się do pomiaru małych rezystancji w granicach 0,01-1 Oma
Wadami metody technicznej są:
a) konieczność stosowania pomocniczych źródeł zasilania;
b) na wynik pomiaru mogą mieć wpływ prądy błądzące;
c) niemożliwość bezpośredniego odczytu mierzonej rezystancji.
Ogólnie metoda praktycznie nie stosowana.
Pkt.2.METODA KOMPENSACYJNA
Metoda kompensacyjna stosowana jest do pomiarów rezystancji uziemień od kilku do kilkuset W.
Źródłem prądu przemiennego jest induktor korbkowy z napędem ręcznym. Częstotliwość wytwarzanego napięcia wynosi 65 Hz przy 160 obr/min korbki. Napięcie znamionowe wynosi kilkadziesiąt woltów i nie musi być regulowane
Prąd przemienny o stałej wartości przepływa między badanym uziomem U i uziomem pomocniczym U1 umieszczonym w takiej odległości od U, że uziomy nie oddziaływują na siebie. Drugi uziom pomocniczy U2, którym może być metalowy pręt (sąda)
wbity w grunt, jest umieszczony w połowie odległości między U i U1i umożliwia pomiar spadku napięcia między U i U2
Rezystancja uziomu to iloraz napięcia między U i U2 i prądu przepływającego między U i U1, pod warunkiem, że uziomy nie oddziaływują na siebie. Dla sprawdzenia, że zmierzona rezystancja jest prawidłowa należy wykonać dwa dalsze odczyty z przesuniętym uziomem pomocniczym U2 raz 6 m w kierunku od uziomu U, a drugi raz 6 m do uziomu U1. Jeżeli rezultaty tych trzech pomiarów są zgodne w granicach błędu pomiaru, to średnią z trzech odczytów przyjmuje się jako rezystancję uziomu U. Jeżeli nie ma takiej zgodności, pomiary należy powtórzyć przy zwiększeniu odległości między U i U1 lub zmianie kierunku rozstawienia elektrod. Dokładność pomiaru badanego uziemienia nie zależy praktycznie od rezystancji uziomów pomocniczych, wpływa ona jedynie na czułość układu pomiarowego; im większa rezystancja tym mniejsza czułość układu pomiarowego. Badany uziom powinien być połączony z zaciskiem miernika możliwie krótkim przewodem pomiarowym, gdyż miernik mierzy łączną rezystancję uziemienia i przewodu. W przypadku długiego przewodu pomiarowego, od wyniku pomiaru należy odjąć rezystancję tego przewodu, którą należy zmierzyć oddzielnie. Okresowo należy sprawdzać stan tego przewodu przez pomiar jego rezystancji, która nie powinna być większa niż 1 W.
Rezystywność gruntu ma decydujący wpływ na rezystancję uziomu. Rezystywność ta waha się od 2 Wm do 3000 Wm, zależy od składu fizycznego gleby i jej wilgotności . Ze wzrostem wilgotności rezystancja maleje, do pewnej granicy.
Rezystywność gruntu kształtuje się następująco:
gleba bagnista 2 - 5 om
gliny i piasek gliniasty 4 - 150 om
kreda 0 - 400 om
torf powyżej 200 om
piasek, żwir 300 - 3000 om
grunt skalisty 2000 - 8000 om
Rezystancja uziomu zależy od: wielkości i kształtu uziomu, rezystywności właściwej gruntu, podlega zmianom sezonowym w zależności od opadów atmosferycznych, zmiany te są tym mniejsze im uziom jest głębszy. Najlepszymi uziomami są uziomy głębokie.
Czynnikiem utrudniającym pomiary są prądy błądzące zniekształcające wyniki pomiarów.
Pkt.3.Pomiar rezyst uziemień piorunochronnych miernikiem udarowym
Polska Norma PN-89/E-05009/03 dotycząca obostrzonej ochrony obiektów budowlanych wymaga pomiaru rezystancji uziemienia mostkiem udarowym, który jako kryterium oceny stanu uziemienia podaje jego impedancję zmierzoną przy przepływie prądu o dużej stromości narastania.
W Politechnice Gdańskiej opracowano metodę pomiaru impedancji uziomu jako stosunku chwilowej wartości spadku napięcia i wywołującego go prądu o odpowiednio krótkim czasie narastania impulsu. Cyfrowy miernik WG-307 produkowany przez firmę ATMOR z Gdańska realizuje pomiar w pełni automatycznie i wykazuje dużą odporność na zakłócenia.
Do pomiaru wykorzystuje się dwie sondy : prądową Si i napięciową Su. Po uruchomieniu przetwornica P zasila generator udarów G napięciem 1 kV. Generator emituje do obwodu pomiarowego paczkę udarów prądowych o czasie czoła ok. 4 ms (WG-307W) lub ok. 1 ms (WG-307S) i amplitudzie 1 A. Woltomierz V porównuje sygnał z sondy pomiarowej, przekształcony w dzielniku D, z sygnałami wzorcowymi z generatora udarów i przez kilkanaście sekund wyświetla uśredniony wynik pomiaru. Blok automatyki steruje pracą miernika, wybierając automatycznie zakres pomiarowy 20/200 W, testuje wyświetlacz i akumulatory zasilania i wyłącza je po wyświetleniu wyniku.
Omawiany miernik bada właściwości uziemienia instalacji piorunochronnej (wersja WG-307W) w warunkach zbliżonych do występujących w chwili uderzenia pioruna oraz umożliwia pomiary uziemień poszczególnych słupów linii elektroenergetycznych (wersja WG-307S). Błąd metody oceniany jest na 4 %.
To na razie tyle.Taki mały referacik do poduszki.Powodzenia przy pomiarach
