Naprawa prędkościomierza w Renault Megane/Megane Scenic
Na początku lutego 2006 zakupiłem Renault Megane Scenic, rocznik 99. Już podczas jazdy próbnej zauważyłem, że nie działa prędkościomierz, którego wskazówka stała grubo poniżej 20km/h (niemal pionowo w poprzek wyświetlacza LCD). Sprzedający próbował mnie wkręcić, że do wymiany jest linka, ale jeden wgląd w archiwum klubrenault i wszystko było jasne — napędzane jest toto elektronicznie. No nic, pomyślałem, dobry argument do zbicia ceny.
Po zakupie auta zauważyłem, że wskazówka czasem się ruszy. Niestety, zdarzało jej się zacząć wskazywanie na przykład od 200km/h (rys.1 — zdjęcie z komórki podczas jazdy oraz rys.2), co nawiasem mówiąc wywołało lekki popłoch wśród znajomych z pracy
.
rys.1.
rys.2.
Jednocześnie, co jest bardzo istotne, licznik przebiegu oraz wszystkie wskazania komputera pokładowego były bezbłędne.
Załączenie testu wskaźników powodowało, że wskazówka czasami ruszała się, a czasami nawet nie drgnęła. Przekonało mnie to, że czujnik prędkości jest OK, a problem jest prawdopodobnie natury mechanicznej i ma źródło wewnątrz samego czujnika.
Dla zainteresowanych: Aby włączyć tryb testowania wskaźników, należy przy wyłączonym zapłonie wcisnąć przycisk komputera pokładowego (ten w dźwigni wycieraczek), a następnie włączyć zapłon. Tryb diagnostyczny zawiera 5 rodzajów informacji pojawiających się kolejno. Przejście z jednego rodzaju informacji do drugiego następuje przez krótkie wciśnięcie (mniej niż 2 sekundy) przycisku komputera pokładowego. W trybie tym mamy:
- test LCD,
- pozostała ilość paliwa w zbiorniku,
- chwilowy przepływ paliwa w litrach/h,
- wyświetlenie usterek zapisanych w pamięci,
- wersja oprogramowania.
Dialogys mnie nie pocieszał — „jeżeli po podłączeniu X25 wskazówka nie będzie się ruszać, należy wymienić cały zestaw zegarów”. No chyba ich pogięło.
Dziś postanowiłem przyjrzeć się problemowi bliżej. Tym razem Dialogys miał dobre wieści — dostęp do zegarów jest banalnie łatwy i polega na odkręceniu dwóch śrub trzymających pół przedniego kokpitu. Śruby ukryte są pod maskownicami gwizdków. Maskownice ściąga się bez użycia narzędzi, podważając je ku górze palcami.
Tu uwaga: przed zabraniem się do roboty nie miałem pojęcia, że w Renault królują TORXy. Ależ się napociłem zwykłym płaskim śrubokrętem...
Po odkręceniu śrub trzymających kokpit używając dość znacznej siły unosimy go ku górze, a następnie pociągamy do siebie. W moim przypadku po 2 minutach walki kokpit leżał na tylnym siedzeniu.
Śruby mocujące tablicę przyrządów widoczne są gołym okiem (TORX!) i za pomocą odpowiedniego narzędzia można je odkręcić w ciągu minuty. Mi substytut-śrubokręt zabrał 40 minut.
Tablica odkręcona. Teraz rozłączamy oba złącza wielopinowe, wspomagając się specjalnymi dźwigienkami zintegrowanymi ze złączami.
Tablicę rozdzielczą zabieramy do domu, bo na dworze mróz i brak stołu z dobrym oświetleniem.
Ściągamy tylną białą ściankę (rys. 3) uważając, aby nie wyłamać zaczepów mocujących.
rys.3.
Po zdjęciu tylnej ścianki widać silniki krokowe prędkościomierza i obrotomierza oraz elementy wskaźników: poziomu paliwa oraz temperatury cieczy chłodzącej (rys. 4, po prawej stronie widać silnik obrotomierza).
Rys.4.
Teraz ściągamy front szybę zegarów również uważając, aby nie połamać zaczepów — rys.5.
Rys.5.
Za pomocą noża podważamy, a następnie ściągamy wskazówkę prędkościomierza (rys.6):
Rys.6.
Aby wymontować silnik krokowy prędkościomierza, odkręcamy dwie czarne śrubki mocujące go do tylnej ściany tablicy (zielonej na rysunku 4). Następnie pewnym ruchem ręki wyciągamy silnik krokowy — niewielki opór podczas wyciągania wynika z tego, ze styki silnika są na wcisk z elektroniką prędkościomierza.
Wyciągnięty silnik krokowy wygląda jak na rysunku 7:
Rys.7.
Wewnątrz obudowy widać zielone zębatki. Teraz na próbę można założyć wskazówkę na wystający trzpień — ruszając ją w lewo i w prawo nie powinniśmy odczuwać żadnego oporu aż do uzyskania obrotu o ok. 270 stopni. W moim przypadku zacząłem coś podejrzewać — wskazówka nie poruszała się płynnie, wyraźnie czułem, że coś tam czasami się zacina w widocznych na powyższym zdjęciu zębatkach. Dla porównania poruszyłem wskazówką od obrotomierza — chodziła płynnie, z lekkim, ale stałym oporem, jednak bez żadnych zacięć. Do dokładnych oględzin przydałaby się lupa na oko, ale niestety takowej nie posiadam.
Kręcąc chyba z 10 minut podejrzanym silnikiem zauważyłem, że jedna z zębatek nie obraca się w osi — jej obrotowi towarzyszą ruchy poprzeczne całej zębatki. I ponownie porównałem z obrotomierzem — a w nim wspomniana zębatka kręci się idealnie w osi. Po kolejnych 5 minutach kręcenia z zacinaniem się miałem winowajcę: oś, na której kręciła się zębatka, wyłamała się z plastykowej obudowy silniczka.
Dobra, Kropelka w domu jest, ale jak się dostać do środka? 20 minut zajęło mi znalezienie w tej cholernie małej obudowie zaczepów — podobnych jak przy ściąganiu przedniej ścianki tablicy rozdzielczej, tyle że pięć razy mniejszych. W ich znalezieniu pomaga rozchylenie nożem ścianek obudowy w okolicy pinów sygnałowych (jedyna prosta krawędź obudowy, widoczna na rysunku 7. po lewej stronie jako nieostra). Po uwolnieniu wszystkich czterech zaczepów obudowa rozpołowiła się i wypadły z niej dwie zębatki (rys. 8):
Rys.8.
Moje przypuszczenia potwierdziły się: jedna z zębatek wypadła razem z ośką (górna na powyższym rysunku) — rys.9.
Rys.9.
Długo zastanawiałem się, czy rzeczywiście ta ośka się złamała, ponieważ w części obudowy silnika, do której powinna być przymocowana, nie było praktycznie najmniejszego śladu wyłamania. Sama ośka również wyglądała idealnie.
Myślę — wygląd wyglądem, ale w jakimkolwiek ustrojstwie zębatka nie powinna być zamocowana na luźnej ośce. Po ponownym przyjrzeniu się wnętrzu obudowy znalazłem miejsce, w którym kiedyś znajdowała się ośka. Kropelka i do roboty.
Efekty widać na rysunku 10.
Rys.10.
Sama ośka widoczna jest jako nieostra, gdyż tryb makro w moim aparacie już nie dawał rady. W miejscach wskazywanych przez strzałki jest mocowanie ośki, czyli pół kropli Kropelki.
Odczekałem bezpieczną godzinę i sprawdziłem delikatnie, czy klej już zastygł. Ponieważ wiem, że kleje typu Kropelka, Cyjanopan itp. mają problemy z łączeniem pewnych rodzajów tworzyw sztucznych, miałem obawy związane z tym, czy łączenie będzie pewne. No nic, sprawdziłem, poruszałem, wszystko wygląda OK.
Czas składać to, co tak mozolnie rozebrałem. Przy składaniu obudowy silniczka należy zwrócić uwagę na niewielką sprężynę, której zadaniem jest cofanie wskazówki do zera, gdy nie działa na nią żadna siła.
Po 10 minutach silnik był złożony. Po kolejnych 20 minutach, postępując w kolejności odwrotnej do opisanej, złożyłem całą tablicę. Niecierpliwy wyników, pobiegłem do Scenica (23:00 ). Podłączyłem złącza wielostykowe, włączam kontrolnie zapłon — cholera, świeci się SERV I ABS. No pięknie,... Dziesięć razy sprawdziłem złącza, poruszałem, poprawiłem. Ponownie włączam zapłon — uff.... ))
Wyłączam zapłon, włączam tryb testowania. BINGO! Wskazówka pięknie wędruje co 40km/h))). Zaoszczędziłem co najmniej giełdowe 150zł lub salonowe 600zł ).
Chyba otworzę zakład mechaniki precyzyjnej)
Na zakończenie dodam, że ponieważ silnik od obrotomierza wygląda identycznie, to powyższy opis naprawy nadaje się również do reanimacji obrotomierza.
W razie pytań chętnie służę pomocą: boasoft małpa poczta kropka onet kropka pl
Pozdrr.,
Boa.
Na początku lutego 2006 zakupiłem Renault Megane Scenic, rocznik 99. Już podczas jazdy próbnej zauważyłem, że nie działa prędkościomierz, którego wskazówka stała grubo poniżej 20km/h (niemal pionowo w poprzek wyświetlacza LCD). Sprzedający próbował mnie wkręcić, że do wymiany jest linka, ale jeden wgląd w archiwum klubrenault i wszystko było jasne — napędzane jest toto elektronicznie. No nic, pomyślałem, dobry argument do zbicia ceny.
Po zakupie auta zauważyłem, że wskazówka czasem się ruszy. Niestety, zdarzało jej się zacząć wskazywanie na przykład od 200km/h (rys.1 — zdjęcie z komórki podczas jazdy oraz rys.2), co nawiasem mówiąc wywołało lekki popłoch wśród znajomych z pracy
.
rys.1.
rys.2.
Jednocześnie, co jest bardzo istotne, licznik przebiegu oraz wszystkie wskazania komputera pokładowego były bezbłędne.
Załączenie testu wskaźników powodowało, że wskazówka czasami ruszała się, a czasami nawet nie drgnęła. Przekonało mnie to, że czujnik prędkości jest OK, a problem jest prawdopodobnie natury mechanicznej i ma źródło wewnątrz samego czujnika.
Dla zainteresowanych: Aby włączyć tryb testowania wskaźników, należy przy wyłączonym zapłonie wcisnąć przycisk komputera pokładowego (ten w dźwigni wycieraczek), a następnie włączyć zapłon. Tryb diagnostyczny zawiera 5 rodzajów informacji pojawiających się kolejno. Przejście z jednego rodzaju informacji do drugiego następuje przez krótkie wciśnięcie (mniej niż 2 sekundy) przycisku komputera pokładowego. W trybie tym mamy:
- test LCD,
- pozostała ilość paliwa w zbiorniku,
- chwilowy przepływ paliwa w litrach/h,
- wyświetlenie usterek zapisanych w pamięci,
- wersja oprogramowania.
Dialogys mnie nie pocieszał — „jeżeli po podłączeniu X25 wskazówka nie będzie się ruszać, należy wymienić cały zestaw zegarów”. No chyba ich pogięło
.
Dziś postanowiłem przyjrzeć się problemowi bliżej. Tym razem Dialogys miał dobre wieści — dostęp do zegarów jest banalnie łatwy i polega na odkręceniu dwóch śrub trzymających pół przedniego kokpitu. Śruby ukryte są pod maskownicami gwizdków. Maskownice ściąga się bez użycia narzędzi, podważając je ku górze palcami.
Tu uwaga: przed zabraniem się do roboty nie miałem pojęcia, że w Renault królują TORXy. Ależ się napociłem zwykłym płaskim śrubokrętem...
Po odkręceniu śrub trzymających kokpit używając dość znacznej siły unosimy go ku górze, a następnie pociągamy do siebie. W moim przypadku po 2 minutach walki kokpit leżał na tylnym siedzeniu
.
Śruby mocujące tablicę przyrządów widoczne są gołym okiem (TORX!) i za pomocą odpowiedniego narzędzia można je odkręcić w ciągu minuty. Mi substytut-śrubokręt zabrał 40 minut
.
Tablica odkręcona. Teraz rozłączamy oba złącza wielopinowe, wspomagając się specjalnymi dźwigienkami zintegrowanymi ze złączami.
Tablicę rozdzielczą zabieramy do domu, bo na dworze mróz i brak stołu z dobrym oświetleniem
.
Ściągamy tylną białą ściankę (rys. 3) uważając, aby nie wyłamać zaczepów mocujących.
rys.3.
Po zdjęciu tylnej ścianki widać silniki krokowe prędkościomierza i obrotomierza oraz elementy wskaźników: poziomu paliwa oraz temperatury cieczy chłodzącej (rys. 4, po prawej stronie widać silnik obrotomierza).
Rys.4.
Teraz ściągamy front szybę zegarów również uważając, aby nie połamać zaczepów — rys.5.
Rys.5.
Za pomocą noża podważamy, a następnie ściągamy wskazówkę prędkościomierza (rys.6):
Rys.6.
Aby wymontować silnik krokowy prędkościomierza, odkręcamy dwie czarne śrubki mocujące go do tylnej ściany tablicy (zielonej na rysunku 4). Następnie pewnym ruchem ręki wyciągamy silnik krokowy — niewielki opór podczas wyciągania wynika z tego, ze styki silnika są na wcisk z elektroniką prędkościomierza.
Wyciągnięty silnik krokowy wygląda jak na rysunku 7:
Rys.7.
Wewnątrz obudowy widać zielone zębatki. Teraz na próbę można założyć wskazówkę na wystający trzpień — ruszając ją w lewo i w prawo nie powinniśmy odczuwać żadnego oporu aż do uzyskania obrotu o ok. 270 stopni. W moim przypadku zacząłem coś podejrzewać — wskazówka nie poruszała się płynnie, wyraźnie czułem, że coś tam czasami się zacina w widocznych na powyższym zdjęciu zębatkach. Dla porównania poruszyłem wskazówką od obrotomierza — chodziła płynnie, z lekkim, ale stałym oporem, jednak bez żadnych zacięć. Do dokładnych oględzin przydałaby się lupa na oko, ale niestety takowej nie posiadam.
Kręcąc chyba z 10 minut podejrzanym silnikiem zauważyłem, że jedna z zębatek nie obraca się w osi — jej obrotowi towarzyszą ruchy poprzeczne całej zębatki. I ponownie porównałem z obrotomierzem — a w nim wspomniana zębatka kręci się idealnie w osi. Po kolejnych 5 minutach kręcenia z zacinaniem się miałem winowajcę: oś, na której kręciła się zębatka, wyłamała się z plastykowej obudowy silniczka.
Dobra, Kropelka w domu jest, ale jak się dostać do środka? 20 minut zajęło mi znalezienie w tej cholernie małej obudowie zaczepów — podobnych jak przy ściąganiu przedniej ścianki tablicy rozdzielczej, tyle że pięć razy mniejszych. W ich znalezieniu pomaga rozchylenie nożem ścianek obudowy w okolicy pinów sygnałowych (jedyna prosta krawędź obudowy, widoczna na rysunku 7. po lewej stronie jako nieostra). Po uwolnieniu wszystkich czterech zaczepów obudowa rozpołowiła się i wypadły z niej dwie zębatki (rys. 8):
Rys.8.
Moje przypuszczenia potwierdziły się: jedna z zębatek wypadła razem z ośką (górna na powyższym rysunku) — rys.9.
Rys.9.
Długo zastanawiałem się, czy rzeczywiście ta ośka się złamała, ponieważ w części obudowy silnika, do której powinna być przymocowana, nie było praktycznie najmniejszego śladu wyłamania. Sama ośka również wyglądała idealnie.
Myślę — wygląd wyglądem, ale w jakimkolwiek ustrojstwie zębatka nie powinna być zamocowana na luźnej ośce
. Po ponownym przyjrzeniu się wnętrzu obudowy znalazłem miejsce, w którym kiedyś znajdowała się ośka. Kropelka i do roboty.
Efekty widać na rysunku 10.
Rys.10.
Sama ośka widoczna jest jako nieostra, gdyż tryb makro w moim aparacie już nie dawał rady
. W miejscach wskazywanych przez strzałki jest mocowanie ośki, czyli pół kropli Kropelki.
Odczekałem bezpieczną godzinę i sprawdziłem delikatnie, czy klej już zastygł. Ponieważ wiem, że kleje typu Kropelka, Cyjanopan itp. mają problemy z łączeniem pewnych rodzajów tworzyw sztucznych, miałem obawy związane z tym, czy łączenie będzie pewne. No nic, sprawdziłem, poruszałem, wszystko wygląda OK.
Czas składać to, co tak mozolnie rozebrałem. Przy składaniu obudowy silniczka należy zwrócić uwagę na niewielką sprężynę, której zadaniem jest cofanie wskazówki do zera, gdy nie działa na nią żadna siła.
Po 10 minutach silnik był złożony. Po kolejnych 20 minutach, postępując w kolejności odwrotnej do opisanej, złożyłem całą tablicę. Niecierpliwy wyników, pobiegłem do Scenica (23:00
). Podłączyłem złącza wielostykowe, włączam kontrolnie zapłon — cholera, świeci się SERV I ABS. No pięknie,... Dziesięć razy sprawdziłem złącza, poruszałem, poprawiłem. Ponownie włączam zapłon — uff.... ))
Wyłączam zapłon, włączam tryb testowania. BINGO! Wskazówka pięknie wędruje co 40km/h
))). Zaoszczędziłem co najmniej giełdowe 150zł lub salonowe 600zł ).
Chyba otworzę zakład mechaniki precyzyjnej
)
Na zakończenie dodam, że ponieważ silnik od obrotomierza wygląda identycznie, to powyższy opis naprawy nadaje się również do reanimacji obrotomierza.
W razie pytań chętnie służę pomocą: boasoft małpa poczta kropka onet kropka pl
Pozdrr.,
Boa.
