Do you prefer the English version of the page elektroda?
No, thank you Send me over there
zbich70 wrote:Podepne sie pod temat bo zaciekawiło mnie to zdanie:kkas12 wrote:Możesz kolego to nieco rozwinąć?Jedna uwaga bednarka musi zostać umocowana "na sztorc".
zbich70 wrote:retrofood wrote:Przecież to tylko skromne przypomnienie podstawowej zasady...
Zgadza się, znam ją. Nie wiem tylko skąd się wzięła. Jakie korzyści daje ułożenie bednarki "na sztorc" i dlaczego położenie "na płask" jest błędem?
Quote:Beton i zaprawa murarska są środowiskami chroniącymi części metalowe przed korozją. Dlatego uziomy fundamentowe sztuczne mogą być wykonywane ze stali niepokrytej warstwami antykorozyjnymi. Stosowanie dla omawianych celów wyrobów stalowych ocynkowanych jest możliwe, ale niepotrzebne.
Przekrój przewodu stalowego niepokrytego warstwą antykorozyjną, z którego jest wykonany uziom, ze względu na wytrzymałość mechaniczną i korozję, zgodnie z normą PNIEC 60364-5-54 [4], nie powinien być mniejszy niż 50 mm2. W Niemczech zaleca się, aby do wykonania uziomów fundamentowych sztucznych stosować płaskowniki lub pręty okrągłe, przy czym wymiary płaskownika nie były mniejsze od 30 mm × 3,5 mm, a średnica prętów – od 10 mm. Przewody uziemiające, łączące uziom z główną szyną uziemiającą (zaciskiem probierczym), powinny być wykonane ze stali ocynkowanej. Uziomy i przewody uziemiające miedziane lub stalowe pomiedziowane są znacznie droższe od stalowych ocynkowanych i w większości przypadków nie ma potrzeby ich stosować. Ich stosowanie jest uzasadnione w miejscach, w których agresywność korozyjna jest bardzo duża, ale nigdy nie stosuje się ich w uziomach fundamentowych.
Ułożenie uziomu w fundamencie
Na rys. 3 przedstawiono za normą DIN 18014 zasadę wykonania uziomu fundamentowego przy różnych rodzajach fundamentów.
Uziom fundamentowy w fundamencie nieuzbrojonym należy umieścić tak, aby ze wszystkich stron był otoczony warstwą betonu o grubości co najmniej 5 cm. Zapewnia to dobrą ochronę stali przed korozją i prawie nieograniczoną trwałość tak wykonanego uziomu. Przy wykonywaniu uziomu z płaskownika powinien być on ułożony „na sztorc”, to znaczy pionowo dłuższym bokiem. Płaskownik lub pręt należy umieszczać w specjalnych uchwytach wbitych lub ustawionych na podłożu, zabezpieczających elementy uziomu przed przesunięciem w momencie zalewania fundamentu betonem. Zaleca się stosowanie elementów mocujących (odstępników). Rodzaj stosowanych odstępników i ich liczba (odstępy między nimi) zależą od rodzaju gruntu.
ementy uziomów zatopionych w betonie mogą być również łączone przez spawanie lub zgrzewanie.
Jeżeli fundament, w którym jest układany uziom, posiada szczelinę dylatacyjną, to końce uziomu dochodzącego do szczeliny należy wyprowadzić ze ściany do wnętrza budynku i połączyć je mostkami dylatacyjnymi. Mostek dylatacyjny powinien znajdować się w miejscu dostępnym dla kontroli. Wykonanie takiego mostka na zewnątrz budynku jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy umieszczenie jego wewnątrz budynku napotyka duże trudności. Mostek dylatacyjny powinien być elastyczny, np. wykonany z pakietu cienkich blach. Wyprowadzone ze ściany (betonu) końce uziomu oraz mostek dylatacyjny należy zabezpieczyć przed korozją przez pokrycie powłokami antykorozyjnymi, np. takimi, jakie się stosuje przy wprowadzeniu przewodu uziomowego do gruntu.
Uziom fundamentowy w fundamencie zbrojonym wykonuje się umieszczając płaskownik w najniższej warstwie zbrojenia. Należy przymocować go drutem wiązałkowym do zbrojenia w odstępach około 2 m, w celu trwałego ustalenia jego położenia przed zabetonowaniem fundamentu, jak i w czasie betonowania. Podobnie jak w fundamencie nieuzbrojonym, należy zapewnić dokładne „otulenie” uziomu warstwą betonu. W RFN długo dyskutowana była sprawa materiału służącego do wykonania uziomu fundamentowego w fundamencie zbrojonym. Ponieważ zbrojenie wykonuje się ze stali nieocynkowanej, uważano, że uziom musi być również wykonany z takiej stali, aby uniknąć ognisk korozji w miejscu styku uziomu ze zbrojeniem. Obecnie dopuszcza się wykonywanie uziomu ze stali ocynkowanej, ponieważ uznano, że proces korozyjny w miejscu styku fundamentu i zbrojenia kończy się wraz ze zniknięciem warstwy cynku i nie prowadzi do żadnych ujemnych następstw.
W przypadku stosowania izolacji wannowej uziom fundamentowy musi być umieszczony w warstwie betonu o grubości co najmniej 10 cm, znajdującej się na zewnątrz izolacji wannowej.
Prowadzenie przewodów uziemiających
Przewody służące do połączenia uziomu fundamentowego z główną szyną uziemiającą lub zaciskiem uziemiającym muszą być, z wyjątkiem przewodów uziemiających instalacji odgromowej, wprowadzone do wnętrza pomieszczenia, w którym znajduje się główna szyna uziemiająca. Od miejsca wyjścia przewodu uziemiającego z podłogi lub ściany powinny mieć długość co najmniej 150 cm. W miejscu wyprowadzenia ze ściany lub podłogi powinny być dodatkowo chronione przed korozją (np. pokryte farbą antykorozyjną, mimo że dopuszcza się wykonywanie ich wyłącznie ze stali ocynkowanej).
W przypadku stosowania w budynku izolacji wannowej przewód uziemiający musi być prowadzony do góry w zewnętrznej warstwie fundamentu (na zewnątrz izolacji wannowej), aż do wysokości ponad poziom wód gruntowych, czyli ponad izolację wannową, i dopiero w tym miejscu wprowadzony do wnętrza budynku. W Niemczech dopuszcza się przeprowadzenie tego przewodu przez warstwę izolacji wannowej, lecz pod warunkiem spełnienia wymagań odpowiedniej normy.
Przewody uziemiające instalacji odgromowej wyprowadzone są na ogół na zewnątrz budynku (nie do głównej szyny uziemiającej budynku).
Zaleca się specjalne znakowanie przewodów uziemiających w czasie realizacji budowy (np. przez założenie izolacji lub oznakowań barwnych), aby uchronić je w tym czasie przed zniszczeniem. Ilość przewodów uziemiających zależy od przeznaczenia uziomu fundamentowego.
Zaleca się wykonać wyprowadzenie przewodu uziemiającego w pobliżu przewidywanego miejsca usytuowania złącza energetycznego budynku, dla wyrównania potencjału i dodatkowego uziemienia przewodu ochronnego instalacji elektrycznej.
zbich70 wrote:OK. Dzięki. Jednak wątpliwości pozostały...
Jeśli zastosujemy wersję droższą czyli bednarkę ocynkowaną (będącą obecnie minimalnym standardem) to nie musimy się przejmować pęcherzykami powietrza i szczelnym otuleniem betonem bo antykorozyjną funkcję przejmuje cynk. Czyż nie? Czyli sposób ułożenia w tym momencie przestaje mieć znaczenie!!!
Druga sprawa - czy układając bednarkę w gruncie też musimy stosować tą zasadę?
Moderated By kkas12:Proponuję rozwagę w używaniu zwrotu nie może, ponieważ następne takie autorytatywne a wprowadzające w błąd stwierdzenie zostanie "nagrodzone" ostrzeżeniem. Kolega retrofood w wystarczający sposób wyjaśnił powód wymogu układania bednarki w uziomie fundamentowym właśnie "na sztorc".
