Polerowanie stali nierdzewnej.

Temat rzeka i niestety idealne "lustro" ciężko uzyskać ręcznie i to jeszcze drapiąc twardą stal papierami ściernymi (robisz rysy i zamiast polerować, tak na prawdę walczysz z usunięciem rys, które sam przed chwilą spowodowałeś).

To się powinno robić maszynkami (np. obrotowymi lub wibracyjnymi, "pilnikarki") z odpowiednią końcówką do prowadzenia pasty (od materiałów typu miedź, drewno, tworzywa sztuczne, na koniec filc) + zestaw past diamentowych o różnych gradacjach (powiedzmy od ziarna 40-30 mikro w dół do 1-2).
Docieranie etapami, dokładne czyszczenie i ocena, czy rysy robią się coraz płytsze, czy nie.
Ważne jest wszystko, również kierunek poruszania narzędziem (może się ujawniać kierunkowość struktury stali, raz trzeba robić ruchy typu XXX+++XXX+++, bez "kręcenia kółek" @@@@, innym razem lepszy efekt daje właśnie ruch obrotowy narzędzia po powierzchni, oczywiście aby "kółka" zachodziły na siebie, a unikanie określonego kierunku np. można jechać tylko po przekątnych XXXX, a unikać tarcia wzdłuż ++++====+++, bo się "generuje" rysy), tempo, nacisk, itp, itd. Praktyka czyni mistrza.
Inne efekty dają pasty zawierające jeden rozmiar ziarna, a inny pasty zawierające ziarna "od do" (np. 7/5, czyli ziarna od 5 do 7 mikro). Różnica może być w płynie używanym do pasty (nie dopuszczamy, aby pasta wyschła, bo zacznie rysować zamiast docierać/polerować), są specjalne specyfiki (fluidy, koloidy do pracy z osełkami i pastami), ale można eksperymentować (olejki, nafta, nawet woda).

Jest też różnica, czy mówimy o "lustrze" typu "jakość RTV/AGD" (wystarczy się dokładnie przyjrzeć połyskowym powierzchniom produktów z tworzyw sztucznych - wszystkie mają jakieś wady, właśnie drobniutkie ryski, "fakturę" po polerowaniu formy, np. "efekt skórki pomarańczy"), czy "jakość optyczna" (polerowanie stali np. formy w której są produkowane soczewki z tworzyw sztucznych - to jest wyższa szkoła jazdy i machanie sobie papierem ściernym nie wchodzi tu w grę).