Witam,
Od dłuższego czasu interesuję się sprawami "free energy", staram się trzeźwo patrzeć na pojawiające się informacje i przesiewać je, odrzucając szybko pomysły, które - na podstawie mojej wiedzy, doświadczenia życiowego, ale i intuicji - nie mogą być realne. Wśród tych, które jednak na długo zagościły w mojej głowie jest np. koło Besslera, generatory Kapanadze i kilka innych urządzeń, których wprawdzie nie widziałem w działaniu osobiście ale jakoś jestem w stanie uwierzyć, że działają. Wiem wiem, szkoła, zasada zachowania energii itd. itp.... Jest jednak ALE...
Ostatnio wpadła mi w ręce informacja o... a zresztą zobaczcie sami: http://ermola.com.ua/index.php
Człowiek żyje w naszych czasach, zresztą zdążyłem się upewnić wymieniając z nim krótką korespondencję, pokazał filmy z prototypami, stara się o patent i o publikacje swojego pomysłu w różnych miejscach i ma z tym podobno wielkie trudności. Mimo wszystko jest we mnie dużo wiary, że to mu rzeczywiście działa.
Na podanej stronie podaje on część teorii, którą, jak rozumiem, zastosował w swojej konstrukcji.
Teraz - dlaczego tu piszę o tym - myślę, że trzeba nam zdolnego fizyka - matematyka, z otwartym umysłem i świeżą wiedzą, aby sprawdził w tekście na podanej stronie - gdzie jest błąd. I jak należałoby skonstruować mechanikę tego "reduktora", aby zgadzała się ona z tymże opisem.
No nie wiem, trzeba byłoby być bardzo chorym na umyśle, żeby opublikować taki tekst i zrobić fałszywe filmy.
Myślę, że wątek nie będzie długo czekał na rozwój, bo gdyby ktoś to szybko rozwikłał... och, działo by się!
Apelowałbym tu o powstrzymanie się od komentarzy typu weź podręcznik, trzeba się było uczyć fizyki itd. itp. Nie jestem jakimś młodzikiem podnieconym jedną z tysięcy podobnych informacji, upatruję w tym czegoś sensownego, może i bardzo sensownego.
Mamy (jako ludzkość) informację od autora, wynalazcy, czy jak go tam nazwać. Człowiek ten pokazuje 2 prototypy działające, które przeczą naszemu pojęciu zasady zachowania energii, a może w jakiś sposób manipulują siłami, momentami sił, bezwładnością... I nie kasujmy tego , jak czyni to wielu forumowych mądrali przemądrzałym i pozbawionym pokory zdaniem, że to niemożliwe i już. Bo - a może jednak... coś w tym jest.
Wystarczy sobie wyobrazić, że bracia Wright uznaliby, jak wszyscy inni wówczas, że coś cięższego od powietrza nie może latać...
Według mnie - potrzeba tu jednego mądrego, który problem przeanalizuje, przeczyta tekst autora, obejrzy jego filmy i powie - w którym miejscu teorii Kowalewskiej powstaje dodatkowa energia i jak zorganizować materię w naszym świecie aby to wykorzystać.
Jeszcze jeden "apel" - jeśli sami nie rozumiecie rachunku różniczkowego, wydaje się zawiły i niezrozumiały, znajdźcie znajomego, kolegę, nauczyciela itp., który może to ogarnąć i pokażcie jemu, może akurat zainteresuje się tym i wskaże kierunek.
Przetłumaczyłem ważniejsze fragmenty na polski:
Trochę nieporządnie zrobione, bo szybko, ale można się zorientować o co chodzi.
Теоретические основы построения вечного двигателя
Тяжелый несимметричный волчок Ковалевской как преобразователь кинетической энергии
Ciężki niesymetryczny „bąk” Kowalewskiej jako przetwornik energii kinetycznej
Андрей Ермола1, Юрий Г. Власенко2
1Железнодорожный переулок, 7, 62458, Харьковская обл, с. Покотиловка, Украина
2Институт органической химии Национальной академии наук Украины, ул. Мурманская, 5, 02094, г. Киев-94, Украина
На основе теорий Эйлера и Ковалевской описана схема нового механизма – преобразователя кинетической энергии в полезную работу.
Na podstawie teorii Eulera i Kowalewskiej opisany jest schemat nowego mechanizmu – przetwornika energii kinetycznej w użyteczną pracę.
Первая теория вечного двигателя была выдвинута Архимедом.
На практике идея с пустыми коробками, которые двигались вверх по сосуду с водой, не увенчалась успехом[1]. Леонардо да Винчи[2] также пытался создать вечный двигатель, основанный на законе Архимеда. После двух лет работы он сказал, что это невозможно. В 1748 году такой же вывод был достигнут Ломоносовым[3], когда он сформулировал закон сохранения энергии. Софья Ковалевская[4] в 1888 году математически доказала, что движение твердого тела вокруг неподвижной точки возможно.
Zofia Kowalewska matematycznie wykazała w 1988 r. że możliwy jest ruch ciała sztywnego wokół nieruchomego punktu ... (?)
Устройство базируется на динамической системе двух точечных (рабочих) масс, которые могут совершать гармонические колебания в перпендикулярных направлениях в плоскости вблизи начала координат во внешнем гравитационном поле. Система вращается с угловой скоростью w. Соответственно, жесткость возвращающего механизма выбрана таким образом, что собственные колебания массы равны w и работа системы становится резонансной.
Urządzenie bazuje na dynamicznym układzie dwóch punktowych mas roboczych, które mogą wykonywać harmoniczne drgania w prostopadłych kierunkach na płaszczyźnie w pobliżu początku układu współrzędnych, w zewnętrznym polu grawitacyjnym. Układ obraca się z prędkością kątową „w”. Napięcie mechanizmu powrotnego (sprężyny) jest tak dobrane, że częstotliwość drgań własnych jest równa i układ pracuje w rezonansie.
Во вращающейся системе координат сила притяжения претерпевает обратное вращение с той же угловой скоростью w. Мы отмечаем координаты колебаний массы вдоль оси абсцисс через α, а вдоль оси ординат – через β. Колебания массы в начальной фазе резонансного процесса могут быть описаны следующими уравнениями (1, 2):
d²α/dt²+w²α= –g sin(wt) (1)
d²β/dt²+w²β= –g cos(wt) (2)
W wirującym systemie współrzędnych siła ciążenia pokonuje odwrotne wirowanie z tą samą częstotliwością „w”. Zaznaczamy współrzędne drgań masy wzdłuż osi odciętych przez α, a wzdłuż osi rzędnych przez β. Drgania masy w początkowej fazie mogą być opisane równaniami:
d²α/dt²+w²α= –g sin(wt) (1)
d²β/dt²+w²β= –g cos(wt) (2)
Решениями этих уравнений являются следующие функции времени (3, 4):
Rozwiązaniem tych równań są następujące funkcje czasu:
α(t)= (gt/2w) cos(wt) (3)
β(t)= –(gt/2w) sin(wt) (4)
Побочные эффекты (ускорение Кориолиса), а также способы их нейтрализации, рассматриваются в абсолютной (невращающейся) системе координат. В невращающейся системе координат движение массы не одномерное, а двухмерное. Мы рассматриваем это движение на комплексной плоскости как функции x (t) и y (t) с изменяющимися во времени модулями факторами фазы вращения exp (iwt) (5, 6):
Poboczne efekty (efekt Coriolisa) a także sposoby jego likwidacji rozpatrywane są w absolutnym (niewirującym) układzie współrzędnych. W takim układzie ruch masy nie jest jednowymiarowy, lecz dwuwymiarowy. Rozpatrujemy ten ruch na zespolonej płaszczyźnie jako funkcje x(t) i y(t) ze zmieniającymi się w czasie modułami i współczynnikami fazy exp(iwt).
x (t)=(gt/2w) cos(wt) exp(iwt) (5)
y (t)= –i (gt/2w) sin(wtexp(iwt)) (6)
После дифференцирования этих функций мы находим векторы скорости и ускорения (7–10):
Po zróżniczkowaniu tych równań otrzymujemy wektory prędkości i przyśpieszeń:
dx/dt=(g/2w) cos(wt) exp(iwt)–(gt/2) sin(wt) exp(iwt))+i (gt/2) cos(wt) exp(iwt), (7)
d²x/dt²= –gsin(wt) exp(iwt)+gwtcos(wt) exp(iwt)+igcos(wt) exp(iwt)–igwtsin(wt) exp(iwt), (8)
dy/dt= –i (g/2w) sin(wt) exp(iwt)+i (gt/2) cos(wt) exp(iwt))+(gt/2) sin(wt) exp(iwt), (9)
d²y/dt²= –igcos(wt) exp(iwt)+igwtsin(wt) exp(iwt)+gsin(wt) exp(iwt)+gwtcos(wt) exp(iwt). (10)
Для масс, движение которых описывается функцией x(t), тангенциальное направление соответствует мнимой единице перед модулем функции, описывающей скорость и ускорение. Для других масс тангенциальное направление соответствует действительной величине модуля. Рассчитывая скалярное произведение этих компонентов и умножая на массу m, получаем расход энергии, необходимый для поддержания стабильной частоты вращения w (11, 12):
Dla mas, których ruch opsany jest funkcją x(t), „tangencjalny” (biegunowy? prostopadły?) kierunek odpowiada jednostce urojonej przed modułem funkcji opisującej prędkość i przyśpieszenie. Dla innych mas styczny kierunek odpowiada rzeczywistej wielkości modułu. Obliczając skalarny iloczyn tych składowych i mnożąc przez masę otrzymujemy zużycie energii potrzebne do podtrzymania stabilnej prędkości obrotowej „w”.
Пx=m [gcos(wt)–gwtsin(wt)]•(gt/2) cos(wt)=mg²t/4+(mg²t/4) cos(2wt)–(mg²wt²/4) sin(2wt) (11)
Пy=m [gsin(wt)+gwtcos(wt)]•(gt/2) sin(wt)=mg²t/4–(mg²t/4) cos(2wt)+(mg²wt²/4) sin(2wt) (12)
Если побочные эффекты компенсируют друг друга на удвоенной частоте вращения, наличие постоянной составляющей означает, что система выхода в основной режим работы требует некоторых дополнительных энергозатрат.
Jeśli poboczne efekty się wzajemnie kompensują na podwójnej częstotliwości obrotów, istnienie składowej stałej oznacza, że stan wejścia w zasadniczy zakres działania wymaga pokrycia pewnych dodatkowych strat energii.
В стационарном состоянии системы (с диссипативными потерями и полезной нагрузки), одна из масс совершает гармонические колебания единичной амплитуды с угловой частотой w вдоль действительной оси, а другая – вдоль мнимой оси i. Физическое тело, которое жестко связано с комплексной плоскостью, вращается с угловой скоростью возле начала координат. Характеристики абсолютного движения (положение, скорость и ускорение) каждой из масс описываются функциями времени (13–18):
W statycznym stanie systemu (ze stratami na rozproszenie i z użytecznym obciążeniem), jedna z mas wykonuje drgania w jednostkową amplitudą i prędkością kątową „w” wzdłuż osi rzeczywistej, a druga wzdłuż osi urojonej i. Ciało fizyczne związane sztywno z płaszczyzną zespoloną wiruje z prędkością kątową względem początku układu współrzędnych. Charakterystyki ruchu absolutnego (położenie, prędkość i przyśpieszenie) każdej z mas opisują funkcje czasu:
x = cos (wt) exp(iwt), (13)
dx/dt = –w sin(wt) exp(iwt) + iw cos(wt) exp(iwt), (14)
d²x/dt² = –2w² cos(wt) exp(iwt) – i2w² sin(wt) exp(iwt), (15)
y = –i sin(wt) exp(iwt), (16)
dy/dt = –i w cos(wt) exp(iwt) + w sin(wt) exp(iwt), (17)
d²y/dt² = i 2w² sin(wt) exp(iwt) + 2w² cos(wt) exp(iwt). (18)
Уравнений движения с поправкой на центробежную силу коэффициента упругости возвращающей силы следующие (19, 20):
Równania ruchu z poprawką na siłę odśrodkową i współczynnik sprężystości siły zwrotnej są:
d²α/dt²+b dα/dt+w²α= –g sin (wt), (19)
d²β/dt²+b dβ/dt+w²β= –ig cos (wt), (20)
где b – удвоенный коэффициент затухания свободных колебаний в системе.
gdzie b – podwojony współczynnik tłumienia drgań swobodnych w systemie.
Решения уравнений (19) и (20) следующие (21, 22):
Rozwiązanie równań 19 i 20:
α=(g/bw) cos (wt), (21)
β= –i (g/bw) sin (wt). (22)
Внешнее воздействие (гравитация) уравновешивается системой, создающей отрицательную обратную связь по первой производной. Если потери на трение достаточно малы, горизонтальное движение опоры приводит к переходу внутреннего потенциала избыточной энергии в эффективную работу. В результате проблема создания гравитационного perpetuum mobile является чисто технической или технологической.
Zewnętrzne oddziaływanie (grawitacja) jest równoważone przez układ dający ujemne sprzężenie zwrotne po pierwszej pochodnej. Jeśli straty na tarcie są dostatecznie małe, to poziomy ruch podpory powoduje przetworzenie potencjału dodatkowej energii w efektywną pracę. W rezultacie problem zbudowania perpetuum mobile okazuje się czysto technicznym.
Теоретический предел полезной работы (23):
Teoretyczny zakres użytecznej pracy:
Рmax = mg²/4b. (23)
В невращающейся системе координат, мы не имеем дело с ускорением Кориолиса. Чтобы оценить затраты энергии на поддержание постоянной скорости следует лишь вычислить скалярное произведение тангенциальных компонент скорости и ускорения (24):
W niewirującym układzie współrzędnych nie mamy do czynienia z efektem Coriolisa. Aby ocenić straty energii na podtrzymanie stałej prędkości wystarczy tylko obliczyć iloczyn skalarny składowych prędkości i przyśpieszenia:
П=(2mgw/b) sin (wt) • (g/b) cos (wt) = (mg²w/b²) sin (2wt). (24)
Средняя мощность, развиваемая замедлением–ускорением за половину периода вращения системы, равна нулю. Таким образом, достаточно стабильная скорость и, следовательно, стабильная работа системы с полезной выходной энергией могут быть достигнуты.
Średnia moc rozwijana przez przyśpieszanie i opóźnianie za pół okresu obrotu systemu równa jest zeru. Wobec tego może być osiągnięta stabilna prędkość i stabilna praca z użyteczną energią na wyjściu.
Принцип работы преобразователя энергии основан на доказательстве теоремы Ковалевской[4]: если
треугольник с вершинами A, B, C ставится на опору, и сила S прилагается к вершине B в направлении
О, то треугольник не провернется, потому что сила, действующая на вершины А и С одинакова. Но
если сила на вершине A больше, чем на вершине С, и сила S приложена в направлении О, то
треугольник проворачивается (рис. 1).
Zasada działania przetwornika oparta jest na teorii Kowalewskiej: jeśli trójkąt o wierzchołkach
A, B i C postawimy na podporę O i siła działa od strony B w kierunku O, to trójkąt nie obróci się,
bo siły działające na A i C są jednakowe. Ale jeśli siła na wierzchołku A będzie większa niż na
C, a siła działa od strony punktu B w stronę O, to trójkąt zacznie się obracać.
1 – стержень;
2 – преобразователь / редуктор;
3 – корпус;
4 – вал.
1 – rdzeń
2 – przetwornik / reduktor
3 – korpus
4 – wał
На основании этой теории был построен макет [5] (рис. 2). Были получены следующие результаты:
1. Крутящий момент без альтернативного движения.
2. Приложенная сила является достаточной только для воспроизведения крутящего момента.
3. «Затухание», остановка преобразователя наблюдается с увеличением нагрузки.
Для запуска механизм нуждается в раскрутке. После устранения недостатков был построен действующий образец [6] (рис. 3).
Na podstawie tej teorii zbudowano makietę i otrzymano następujące rezultaty:
1 – Moment obrotowy bez obcego źródła napędu
2 – Przyłożona siła okazuje się dostateczna tylko dla wytworzenia momentu obrotowego
3 – Tłumienie – wraz ze wzrostem obciążenia obserwuje się zatrzymywanie się przetwornika
Dla startu mechanizm wymaga rozpędzenia. Po wyeliminowaniu wad zbudowano lepszy model...
Насос давит на гидравлический цилиндр, который передает давления на вал преобразователя. Последний производит тяговое усилие и приводит в действие генератор. В результате было получено, что применяемая сила в 300–450 кг позволяет вращать генератор до 3200 оборотов в минуту. Генератор однофазного переменного тока производит 250 В/50 Гц. Механизм не нужно раскручивать для старта. Из-за несбалансированности преобразователя было невозможно проверить механизм на продолжительность работы. Тем не менее, предполагается, что этот механизм может работать в течение длительного времени с нагрузкой.
Ciśnienie z pompy hydraulicznej naciska na tłok siłownika, który naciska na wał przetwornika. On wytwarza siłę pociągową i wprawia w ruch generator. W rezultacie tego otrzymano efekt, że przykładana siła 300 – 450 kG pozwalała obracać generator 250V/50 Hz do 3200 obr/min.
Nie trzeba mechanizmu rozpędzać przy starcie.
Z powodu niezbalansowania przetwornika (niewyważenia) niemożliwe było sprawdzenie na długotrwałość pracy. Zakłada się, że ten mechanizm będzie jednak mógł długotrwale napędzać obciążenie.
Od dłuższego czasu interesuję się sprawami "free energy", staram się trzeźwo patrzeć na pojawiające się informacje i przesiewać je, odrzucając szybko pomysły, które - na podstawie mojej wiedzy, doświadczenia życiowego, ale i intuicji - nie mogą być realne. Wśród tych, które jednak na długo zagościły w mojej głowie jest np. koło Besslera, generatory Kapanadze i kilka innych urządzeń, których wprawdzie nie widziałem w działaniu osobiście ale jakoś jestem w stanie uwierzyć, że działają. Wiem wiem, szkoła, zasada zachowania energii itd. itp.... Jest jednak ALE...
Ostatnio wpadła mi w ręce informacja o... a zresztą zobaczcie sami: http://ermola.com.ua/index.php
Człowiek żyje w naszych czasach, zresztą zdążyłem się upewnić wymieniając z nim krótką korespondencję, pokazał filmy z prototypami, stara się o patent i o publikacje swojego pomysłu w różnych miejscach i ma z tym podobno wielkie trudności. Mimo wszystko jest we mnie dużo wiary, że to mu rzeczywiście działa.
Na podanej stronie podaje on część teorii, którą, jak rozumiem, zastosował w swojej konstrukcji.
Teraz - dlaczego tu piszę o tym - myślę, że trzeba nam zdolnego fizyka - matematyka, z otwartym umysłem i świeżą wiedzą, aby sprawdził w tekście na podanej stronie - gdzie jest błąd. I jak należałoby skonstruować mechanikę tego "reduktora", aby zgadzała się ona z tymże opisem.
No nie wiem, trzeba byłoby być bardzo chorym na umyśle, żeby opublikować taki tekst i zrobić fałszywe filmy.
Myślę, że wątek nie będzie długo czekał na rozwój, bo gdyby ktoś to szybko rozwikłał... och, działo by się!
Apelowałbym tu o powstrzymanie się od komentarzy typu weź podręcznik, trzeba się było uczyć fizyki itd. itp. Nie jestem jakimś młodzikiem podnieconym jedną z tysięcy podobnych informacji, upatruję w tym czegoś sensownego, może i bardzo sensownego.
Mamy (jako ludzkość) informację od autora, wynalazcy, czy jak go tam nazwać. Człowiek ten pokazuje 2 prototypy działające, które przeczą naszemu pojęciu zasady zachowania energii, a może w jakiś sposób manipulują siłami, momentami sił, bezwładnością... I nie kasujmy tego , jak czyni to wielu forumowych mądrali przemądrzałym i pozbawionym pokory zdaniem, że to niemożliwe i już. Bo - a może jednak... coś w tym jest.
Wystarczy sobie wyobrazić, że bracia Wright uznaliby, jak wszyscy inni wówczas, że coś cięższego od powietrza nie może latać...
Według mnie - potrzeba tu jednego mądrego, który problem przeanalizuje, przeczyta tekst autora, obejrzy jego filmy i powie - w którym miejscu teorii Kowalewskiej powstaje dodatkowa energia i jak zorganizować materię w naszym świecie aby to wykorzystać.
Jeszcze jeden "apel" - jeśli sami nie rozumiecie rachunku różniczkowego, wydaje się zawiły i niezrozumiały, znajdźcie znajomego, kolegę, nauczyciela itp., który może to ogarnąć i pokażcie jemu, może akurat zainteresuje się tym i wskaże kierunek.
Przetłumaczyłem ważniejsze fragmenty na polski:
Trochę nieporządnie zrobione, bo szybko, ale można się zorientować o co chodzi.
Теоретические основы построения вечного двигателя
Тяжелый несимметричный волчок Ковалевской как преобразователь кинетической энергии
Ciężki niesymetryczny „bąk” Kowalewskiej jako przetwornik energii kinetycznej
Андрей Ермола1, Юрий Г. Власенко2
1Железнодорожный переулок, 7, 62458, Харьковская обл, с. Покотиловка, Украина
2Институт органической химии Национальной академии наук Украины, ул. Мурманская, 5, 02094, г. Киев-94, Украина
На основе теорий Эйлера и Ковалевской описана схема нового механизма – преобразователя кинетической энергии в полезную работу.
Na podstawie teorii Eulera i Kowalewskiej opisany jest schemat nowego mechanizmu – przetwornika energii kinetycznej w użyteczną pracę.
Первая теория вечного двигателя была выдвинута Архимедом.
На практике идея с пустыми коробками, которые двигались вверх по сосуду с водой, не увенчалась успехом[1]. Леонардо да Винчи[2] также пытался создать вечный двигатель, основанный на законе Архимеда. После двух лет работы он сказал, что это невозможно. В 1748 году такой же вывод был достигнут Ломоносовым[3], когда он сформулировал закон сохранения энергии. Софья Ковалевская[4] в 1888 году математически доказала, что движение твердого тела вокруг неподвижной точки возможно.
Zofia Kowalewska matematycznie wykazała w 1988 r. że możliwy jest ruch ciała sztywnego wokół nieruchomego punktu ... (?)
Устройство базируется на динамической системе двух точечных (рабочих) масс, которые могут совершать гармонические колебания в перпендикулярных направлениях в плоскости вблизи начала координат во внешнем гравитационном поле. Система вращается с угловой скоростью w. Соответственно, жесткость возвращающего механизма выбрана таким образом, что собственные колебания массы равны w и работа системы становится резонансной.
Urządzenie bazuje na dynamicznym układzie dwóch punktowych mas roboczych, które mogą wykonywać harmoniczne drgania w prostopadłych kierunkach na płaszczyźnie w pobliżu początku układu współrzędnych, w zewnętrznym polu grawitacyjnym. Układ obraca się z prędkością kątową „w”. Napięcie mechanizmu powrotnego (sprężyny) jest tak dobrane, że częstotliwość drgań własnych jest równa i układ pracuje w rezonansie.
Во вращающейся системе координат сила притяжения претерпевает обратное вращение с той же угловой скоростью w. Мы отмечаем координаты колебаний массы вдоль оси абсцисс через α, а вдоль оси ординат – через β. Колебания массы в начальной фазе резонансного процесса могут быть описаны следующими уравнениями (1, 2):
d²α/dt²+w²α= –g sin(wt) (1)
d²β/dt²+w²β= –g cos(wt) (2)
W wirującym systemie współrzędnych siła ciążenia pokonuje odwrotne wirowanie z tą samą częstotliwością „w”. Zaznaczamy współrzędne drgań masy wzdłuż osi odciętych przez α, a wzdłuż osi rzędnych przez β. Drgania masy w początkowej fazie mogą być opisane równaniami:
d²α/dt²+w²α= –g sin(wt) (1)
d²β/dt²+w²β= –g cos(wt) (2)
Решениями этих уравнений являются следующие функции времени (3, 4):
Rozwiązaniem tych równań są następujące funkcje czasu:
α(t)= (gt/2w) cos(wt) (3)
β(t)= –(gt/2w) sin(wt) (4)
Побочные эффекты (ускорение Кориолиса), а также способы их нейтрализации, рассматриваются в абсолютной (невращающейся) системе координат. В невращающейся системе координат движение массы не одномерное, а двухмерное. Мы рассматриваем это движение на комплексной плоскости как функции x (t) и y (t) с изменяющимися во времени модулями факторами фазы вращения exp (iwt) (5, 6):
Poboczne efekty (efekt Coriolisa) a także sposoby jego likwidacji rozpatrywane są w absolutnym (niewirującym) układzie współrzędnych. W takim układzie ruch masy nie jest jednowymiarowy, lecz dwuwymiarowy. Rozpatrujemy ten ruch na zespolonej płaszczyźnie jako funkcje x(t) i y(t) ze zmieniającymi się w czasie modułami i współczynnikami fazy exp(iwt).
x (t)=(gt/2w) cos(wt) exp(iwt) (5)
y (t)= –i (gt/2w) sin(wtexp(iwt)) (6)
После дифференцирования этих функций мы находим векторы скорости и ускорения (7–10):
Po zróżniczkowaniu tych równań otrzymujemy wektory prędkości i przyśpieszeń:
dx/dt=(g/2w) cos(wt) exp(iwt)–(gt/2) sin(wt) exp(iwt))+i (gt/2) cos(wt) exp(iwt), (7)
d²x/dt²= –gsin(wt) exp(iwt)+gwtcos(wt) exp(iwt)+igcos(wt) exp(iwt)–igwtsin(wt) exp(iwt), (8)
dy/dt= –i (g/2w) sin(wt) exp(iwt)+i (gt/2) cos(wt) exp(iwt))+(gt/2) sin(wt) exp(iwt), (9)
d²y/dt²= –igcos(wt) exp(iwt)+igwtsin(wt) exp(iwt)+gsin(wt) exp(iwt)+gwtcos(wt) exp(iwt). (10)
Для масс, движение которых описывается функцией x(t), тангенциальное направление соответствует мнимой единице перед модулем функции, описывающей скорость и ускорение. Для других масс тангенциальное направление соответствует действительной величине модуля. Рассчитывая скалярное произведение этих компонентов и умножая на массу m, получаем расход энергии, необходимый для поддержания стабильной частоты вращения w (11, 12):
Dla mas, których ruch opsany jest funkcją x(t), „tangencjalny” (biegunowy? prostopadły?) kierunek odpowiada jednostce urojonej przed modułem funkcji opisującej prędkość i przyśpieszenie. Dla innych mas styczny kierunek odpowiada rzeczywistej wielkości modułu. Obliczając skalarny iloczyn tych składowych i mnożąc przez masę otrzymujemy zużycie energii potrzebne do podtrzymania stabilnej prędkości obrotowej „w”.
Пx=m [gcos(wt)–gwtsin(wt)]•(gt/2) cos(wt)=mg²t/4+(mg²t/4) cos(2wt)–(mg²wt²/4) sin(2wt) (11)
Пy=m [gsin(wt)+gwtcos(wt)]•(gt/2) sin(wt)=mg²t/4–(mg²t/4) cos(2wt)+(mg²wt²/4) sin(2wt) (12)
Если побочные эффекты компенсируют друг друга на удвоенной частоте вращения, наличие постоянной составляющей означает, что система выхода в основной режим работы требует некоторых дополнительных энергозатрат.
Jeśli poboczne efekty się wzajemnie kompensują na podwójnej częstotliwości obrotów, istnienie składowej stałej oznacza, że stan wejścia w zasadniczy zakres działania wymaga pokrycia pewnych dodatkowych strat energii.
В стационарном состоянии системы (с диссипативными потерями и полезной нагрузки), одна из масс совершает гармонические колебания единичной амплитуды с угловой частотой w вдоль действительной оси, а другая – вдоль мнимой оси i. Физическое тело, которое жестко связано с комплексной плоскостью, вращается с угловой скоростью возле начала координат. Характеристики абсолютного движения (положение, скорость и ускорение) каждой из масс описываются функциями времени (13–18):
W statycznym stanie systemu (ze stratami na rozproszenie i z użytecznym obciążeniem), jedna z mas wykonuje drgania w jednostkową amplitudą i prędkością kątową „w” wzdłuż osi rzeczywistej, a druga wzdłuż osi urojonej i. Ciało fizyczne związane sztywno z płaszczyzną zespoloną wiruje z prędkością kątową względem początku układu współrzędnych. Charakterystyki ruchu absolutnego (położenie, prędkość i przyśpieszenie) każdej z mas opisują funkcje czasu:
x = cos (wt) exp(iwt), (13)
dx/dt = –w sin(wt) exp(iwt) + iw cos(wt) exp(iwt), (14)
d²x/dt² = –2w² cos(wt) exp(iwt) – i2w² sin(wt) exp(iwt), (15)
y = –i sin(wt) exp(iwt), (16)
dy/dt = –i w cos(wt) exp(iwt) + w sin(wt) exp(iwt), (17)
d²y/dt² = i 2w² sin(wt) exp(iwt) + 2w² cos(wt) exp(iwt). (18)
Уравнений движения с поправкой на центробежную силу коэффициента упругости возвращающей силы следующие (19, 20):
Równania ruchu z poprawką na siłę odśrodkową i współczynnik sprężystości siły zwrotnej są:
d²α/dt²+b dα/dt+w²α= –g sin (wt), (19)
d²β/dt²+b dβ/dt+w²β= –ig cos (wt), (20)
где b – удвоенный коэффициент затухания свободных колебаний в системе.
gdzie b – podwojony współczynnik tłumienia drgań swobodnych w systemie.
Решения уравнений (19) и (20) следующие (21, 22):
Rozwiązanie równań 19 i 20:
α=(g/bw) cos (wt), (21)
β= –i (g/bw) sin (wt). (22)
Внешнее воздействие (гравитация) уравновешивается системой, создающей отрицательную обратную связь по первой производной. Если потери на трение достаточно малы, горизонтальное движение опоры приводит к переходу внутреннего потенциала избыточной энергии в эффективную работу. В результате проблема создания гравитационного perpetuum mobile является чисто технической или технологической.
Zewnętrzne oddziaływanie (grawitacja) jest równoważone przez układ dający ujemne sprzężenie zwrotne po pierwszej pochodnej. Jeśli straty na tarcie są dostatecznie małe, to poziomy ruch podpory powoduje przetworzenie potencjału dodatkowej energii w efektywną pracę. W rezultacie problem zbudowania perpetuum mobile okazuje się czysto technicznym.
Теоретический предел полезной работы (23):
Teoretyczny zakres użytecznej pracy:
Рmax = mg²/4b. (23)
В невращающейся системе координат, мы не имеем дело с ускорением Кориолиса. Чтобы оценить затраты энергии на поддержание постоянной скорости следует лишь вычислить скалярное произведение тангенциальных компонент скорости и ускорения (24):
W niewirującym układzie współrzędnych nie mamy do czynienia z efektem Coriolisa. Aby ocenić straty energii na podtrzymanie stałej prędkości wystarczy tylko obliczyć iloczyn skalarny składowych prędkości i przyśpieszenia:
П=(2mgw/b) sin (wt) • (g/b) cos (wt) = (mg²w/b²) sin (2wt). (24)
Средняя мощность, развиваемая замедлением–ускорением за половину периода вращения системы, равна нулю. Таким образом, достаточно стабильная скорость и, следовательно, стабильная работа системы с полезной выходной энергией могут быть достигнуты.
Średnia moc rozwijana przez przyśpieszanie i opóźnianie za pół okresu obrotu systemu równa jest zeru. Wobec tego może być osiągnięta stabilna prędkość i stabilna praca z użyteczną energią na wyjściu.
Принцип работы преобразователя энергии основан на доказательстве теоремы Ковалевской[4]: если
треугольник с вершинами A, B, C ставится на опору, и сила S прилагается к вершине B в направлении
О, то треугольник не провернется, потому что сила, действующая на вершины А и С одинакова. Но
если сила на вершине A больше, чем на вершине С, и сила S приложена в направлении О, то
треугольник проворачивается (рис. 1).
Zasada działania przetwornika oparta jest na teorii Kowalewskiej: jeśli trójkąt o wierzchołkach
A, B i C postawimy na podporę O i siła działa od strony B w kierunku O, to trójkąt nie obróci się,
bo siły działające na A i C są jednakowe. Ale jeśli siła na wierzchołku A będzie większa niż na
C, a siła działa od strony punktu B w stronę O, to trójkąt zacznie się obracać.
1 – стержень;
2 – преобразователь / редуктор;
3 – корпус;
4 – вал.
1 – rdzeń
2 – przetwornik / reduktor
3 – korpus
4 – wał
На основании этой теории был построен макет [5] (рис. 2). Были получены следующие результаты:
1. Крутящий момент без альтернативного движения.
2. Приложенная сила является достаточной только для воспроизведения крутящего момента.
3. «Затухание», остановка преобразователя наблюдается с увеличением нагрузки.
Для запуска механизм нуждается в раскрутке. После устранения недостатков был построен действующий образец [6] (рис. 3).
Na podstawie tej teorii zbudowano makietę i otrzymano następujące rezultaty:
1 – Moment obrotowy bez obcego źródła napędu
2 – Przyłożona siła okazuje się dostateczna tylko dla wytworzenia momentu obrotowego
3 – Tłumienie – wraz ze wzrostem obciążenia obserwuje się zatrzymywanie się przetwornika
Dla startu mechanizm wymaga rozpędzenia. Po wyeliminowaniu wad zbudowano lepszy model...
Насос давит на гидравлический цилиндр, который передает давления на вал преобразователя. Последний производит тяговое усилие и приводит в действие генератор. В результате было получено, что применяемая сила в 300–450 кг позволяет вращать генератор до 3200 оборотов в минуту. Генератор однофазного переменного тока производит 250 В/50 Гц. Механизм не нужно раскручивать для старта. Из-за несбалансированности преобразователя было невозможно проверить механизм на продолжительность работы. Тем не менее, предполагается, что этот механизм может работать в течение длительного времени с нагрузкой.
Ciśnienie z pompy hydraulicznej naciska na tłok siłownika, który naciska na wał przetwornika. On wytwarza siłę pociągową i wprawia w ruch generator. W rezultacie tego otrzymano efekt, że przykładana siła 300 – 450 kG pozwalała obracać generator 250V/50 Hz do 3200 obr/min.
Nie trzeba mechanizmu rozpędzać przy starcie.
Z powodu niezbalansowania przetwornika (niewyważenia) niemożliwe było sprawdzenie na długotrwałość pracy. Zakłada się, że ten mechanizm będzie jednak mógł długotrwale napędzać obciążenie.
I duuużo pokory.