OK dzięki za porady.
W praktyce firma jest dość kłopotliwa i trwa to już naprawdę długo, do tego stopnia że zdążyłem już zakopać kabel miesiąc temu (który oni mieli ułożyć). Założyli panele i teraz czekam na inwerter - jakby nie dofinansowanie to dawno bym zrezygnował...
Nie mniej kabel i tak dobrałem według własnego uznania i nie 3x2,5 (jak chcieli najtaniej), jednak nie mogłem dać sensownego 5x4mm czy grubszego bo w ogóle by mnie wyśmiali (biorąc pod uwagę planowany system montażowy i widoczne oszczędności wszędzie - np uchwyty paneli są montowane śrubami samowiercącymi do profili, zamiast systemowymi wsuwkami i śrubami imbusowymi).
Ogólnie kiepsko i firma nie godna polecenia, ale już utknąłem.
W efekcie mam wspomniany kabel wkopany na 80cm obsypany 25cm ziemi, z taśmą niebieską w ziemi i 55cm gruntu. Tak mi radzono że tak jest "profi". W efekcie nie chciałbym kopać kolejny raz i układać kolejnych kabli, a poza tym nie mam kolejnych przepustów w domu.
Chciałbym uzyskać oczekiwany efekt, ale żeby nie "wybuchło", i żeby działało. Docelowo kiedy będę dokładał dodatkowe 1,3kW wtedy będę myślał równocześnie o pompie ciepła, więc ona niemal całość tego zje (te do 7kW energii cieplnej wygląda że są jednofazowe). A więc może nie podbiję napięcia przesadnie mając duży odbiornik (choć niekoniecznie cykl pracy w słoneczny dzień będzie w pełni zgodny).
Wspominając o tych "wykonawcach" i nie mogąc się doczekać przerobiłem już rozdzielnię w domu i wprowadziłem koniec kabla od wiaty z panelami do rozdzielni.
W domu w rozdzielni zastosowałem bezpiecznik nadprądowy B16 łączony (zajmuje dwa pola) z różnicowoprądowym (jednofazowy). Wyszedłem z założenia że ma "odciąć" prąd z chwilą upływności prądu idącego od domu do wiaty. W wiacie sądziłem że będzie konieczne zastosowanie drugiego bezpiecznika różnicowoprądowego aby ten odciął napięcie kiedy upływność prądu pojawi się z chwilą kiedy dom będzie odbiornikiem, a fotowoltaika generatorem prądu. Może coś poknociłem założeniowo, ale wyszedłem z założenia że odcięcie musi następować od strony wytwarzającej napięcie.
Inna sprawa że inwerter chyba nie wytwarza napięcia AC jeśli nie jest połączony z siecią - tutaj dokładnej zasady nie rozumiem, ale o ile dobrze się domyślam sprawdza czy jest napięcie i jeśli jest dodaje swoje - a więc skoro "wpuszcza napięcie" to skąd wie, że ono nie zanikło od strony Tauronu żeby wiedzieć że ma się wyłączyć. Stąd moja być może nie poprawna logika z zabezpieczeniami.
Docelowo wspólnie dwa inwertery miałby łączyć się jednym kablem ze sobą, później wchodzić na RCP w wiacie i bezpiecznik nadprądowy, a od wyjścia z bezpiecznika kablem do domu, oraz drugim kablem odchodzić na bezpiecznik nadprądowy do altany.
Napięcie w sieci sprawdzę ale jeśli pamiętam mam na poziomie 234-235V
W kwestii obliczonego spadku to 5% - to jeśli zagrożeniem jest wyłączanie inwertera z uwagi na zbyt wysokie napięcie z połączonych inwerterów to spadek powinien "pomóc" bo obniży napięcie i inwertery "nie zorientują" się że przekraczają wartości granicznej...? Inna sprawa czemu 100m a nie 52m? Trzeba liczyć spadek dwóch żył skoro po drodze jest odbiornik?
Koncepcja z dodatkowym uziemieniem wiaty i wykorzystaniem drugiego przewodu dla drugiej fazy jest ciekawa, choć myślę że dość mało "elegancka". W tej koncepcji zapewne musiałbym RCP zastosować tylko w wiacie. Pomysł ciekawy, ale tylko wtedy jeśli faktycznie całość "nie wytrzyma", o ile sam przewód w ziemi wytrzyma obciążenie wtedy dość niesymetryczne (3kW jedną żyłą i 1,3kW drugą)... Choć z drugiej strony może lepiej wytrzyma takie działanie niż 4,3kW jedną żyłą...
0
. Troszkę straszno gdy nadejdzie burza z wyładowaniami. Czy jest może gdzieś na sieci gotowe rozwiązanie odłączające stycznikiem instalację w czasie burzy? Nie przemysłowe oczywiście ale jakieś bazujące np. na blitzortung ? Przy kilku kW straty na styczniku nie byłyby jeszcze tragiczne.