Ładowanie akumulatora to zwykle najmniej przyjemna faza użytkowania roweru. Dobrze jeśli przypomnimy sobie o tym wieczorem, ale rano, kiedy za godzinę trzeba wyjeżdżać to już problem.
Fabryczne ładowarki dołączane do roweru mają najczęściej wydajność 2A co pozwala na hermetyczną konstrukcję i nie bardzo grzejącą się całość. Na całonocne ładowanie wystarcza.
Celem niniejszego wątku jest podzielenie się z szacownymi Kolegami moimi doświadczeniami z konstrukcji szybkiej ładowarki do pakietu 36V w układzie 10S10P.
Za bazę posłużył mi fabryczny zasilacz 36V 14A zakupiony na popularnym portalu aukcyjnym.
Typowa chińszczyzna wykonana w myśl zasady "wszystko na styk" - czyli bez zapasu. Ale przynajmniej w ładnej obudowie.
Początek to oczywiście odtworzenie schematu, gdyż produktem wyjściowym ma być zasilacz przerobiony na ładowarkę. Poza tym trzeba podnieść napięcie wyjściowe do 42V zachowując istniejący potencjometr. Tutaj dopuściłem zakres precyzowania od 41 do 42V.
Wykonanie całości prac nie byłoby możliwe bez szuflady z tzw. przydasiami. Oczywiście pozostałą część podzespołów dokupiłem.
Pierwszy krok to ograniczenie prądu. Nie chcę tu rozwodzić się nad szczegółami, bo każdy wie jak takie konstrukcje powstają. Kilka zdjęć zastąpi potok słów.
Kolejny etap prac dotyczył poprawy możliwości oddawania ciepła. Fabryczne odcinki płaskownika 25 x 80 x 4 pośredniczące pomiędzy obudowami TO220 a aluminiową obudową zasilacza nie budziły zaufania.
Jakkolwiek zasilacz ma wentylator, to widząc fabryczną konstrukcję nie odważyłem się na znamionowe obciążenie w niezmienionej postaci. Następny etap dotyczył więc modyfikacji radiatorów.
Z pomocą przyszły aluminiowe kształtki pozyskane kiedyś ze złomowanych płyt zasilaczy, umocowane na możliwie długich odcinkach płaskownika.
Teraz pora na wymuszone chłodzenie.
Nie lubię wyjących wiatraków chłodzących zimne elementy. W zasadzie nie przeszkadza, ale wolę by wentylator dobierał sobie obroty stosownie do temperatury radiatora. To tak przy okazji, gdyż na radiatorze umieściłem termistor bardziej z myślą o zabezpieczeniu zasilacza na wypadek zablokowania dostępu powietrza do chłodzenia.
Przekroczenie dopuszczalnej temperatury radiatora powoduje zablokowanie przetwornicy.
Mostek także dostał swój radiator. Co ciekawe, po ok. 3 minutowej próbie z obciążeniem ale bez wierzchu obudowy (bez nadmuchu) ten właśnie radiator miał najwyższą temperaturę.
To w zasadzie tyle opisu. Za resztę mogą posłużyć zdjęcia.
Na koniec schemat ostatecznej postaci ładowarki.
Elementy dodane nie posiadają numeracji. Linią przerywaną otoczyłem zawartość poszczególnych modułów.
Niestety ze względu na estetykę ich wykonania nie załączam zdjęć.
Powstawały dość szybko na przypadkowych kawałkach niewykorzystanych płytek drukowanych, bądź na płytkach do montażu próbnego. Bazowałem na elementach SMD by maksymalnie zmniejszyć wymiary.
Dodano po 25 [minuty]:
Ze względów bezpieczeństwa odciąłem wyprowadzenia 230V.
Fabryczne ładowarki dołączane do roweru mają najczęściej wydajność 2A co pozwala na hermetyczną konstrukcję i nie bardzo grzejącą się całość. Na całonocne ładowanie wystarcza.
Celem niniejszego wątku jest podzielenie się z szacownymi Kolegami moimi doświadczeniami z konstrukcji szybkiej ładowarki do pakietu 36V w układzie 10S10P.
Za bazę posłużył mi fabryczny zasilacz 36V 14A zakupiony na popularnym portalu aukcyjnym.
Typowa chińszczyzna wykonana w myśl zasady "wszystko na styk" - czyli bez zapasu. Ale przynajmniej w ładnej obudowie.
Początek to oczywiście odtworzenie schematu, gdyż produktem wyjściowym ma być zasilacz przerobiony na ładowarkę. Poza tym trzeba podnieść napięcie wyjściowe do 42V zachowując istniejący potencjometr. Tutaj dopuściłem zakres precyzowania od 41 do 42V.
Wykonanie całości prac nie byłoby możliwe bez szuflady z tzw. przydasiami. Oczywiście pozostałą część podzespołów dokupiłem.
Pierwszy krok to ograniczenie prądu. Nie chcę tu rozwodzić się nad szczegółami, bo każdy wie jak takie konstrukcje powstają. Kilka zdjęć zastąpi potok słów.
Kolejny etap prac dotyczył poprawy możliwości oddawania ciepła. Fabryczne odcinki płaskownika 25 x 80 x 4 pośredniczące pomiędzy obudowami TO220 a aluminiową obudową zasilacza nie budziły zaufania.
Jakkolwiek zasilacz ma wentylator, to widząc fabryczną konstrukcję nie odważyłem się na znamionowe obciążenie w niezmienionej postaci. Następny etap dotyczył więc modyfikacji radiatorów.
Z pomocą przyszły aluminiowe kształtki pozyskane kiedyś ze złomowanych płyt zasilaczy, umocowane na możliwie długich odcinkach płaskownika.
Teraz pora na wymuszone chłodzenie.
Nie lubię wyjących wiatraków chłodzących zimne elementy. W zasadzie nie przeszkadza, ale wolę by wentylator dobierał sobie obroty stosownie do temperatury radiatora. To tak przy okazji, gdyż na radiatorze umieściłem termistor bardziej z myślą o zabezpieczeniu zasilacza na wypadek zablokowania dostępu powietrza do chłodzenia.
Przekroczenie dopuszczalnej temperatury radiatora powoduje zablokowanie przetwornicy.
Mostek także dostał swój radiator. Co ciekawe, po ok. 3 minutowej próbie z obciążeniem ale bez wierzchu obudowy (bez nadmuchu) ten właśnie radiator miał najwyższą temperaturę.
To w zasadzie tyle opisu. Za resztę mogą posłużyć zdjęcia.
Na koniec schemat ostatecznej postaci ładowarki.
Elementy dodane nie posiadają numeracji. Linią przerywaną otoczyłem zawartość poszczególnych modułów.
Niestety ze względu na estetykę ich wykonania nie załączam zdjęć.
Powstawały dość szybko na przypadkowych kawałkach niewykorzystanych płytek drukowanych, bądź na płytkach do montażu próbnego. Bazowałem na elementach SMD by maksymalnie zmniejszyć wymiary.
Dodano po 25 [minuty]:
Ze względów bezpieczeństwa odciąłem wyprowadzenia 230V.
Cool? Ranking DIY
Czy 7-krotny wzrost prądu ładowarki, poza skróceniem czasu ładowania, nie będzie miał negatywnych skutków dla samej baterii? Chodzi mi tutaj o jej żywotność, czy samo bezpieczeństwo użytkowania.
Przyzwyczajenie 